از همه مهمتر به ارزش و منزلت عامل انسانی و سلامت او توجه کند. لازم است مدیریت بر تمام کارکنان و محیط کار تأثیر داشته باشد وعوامل ایمنی محیط را که در کم کردن حوادث مؤثرند به نحو مطلوب بشناسند و کوشش و توان خود را در حفظ و سلامت کارکنان و ماشین آلات به نحو مطلوب مصرف کند. سيستم مديريت محيط زيست از دهه 60 ميلادي كه دانشمندان به موازات افزايش فعاليت هاي صنعتي جوامع مختلف، زنگ هاي خطر را با تهديد شدن سلامت محيط زيست به صدا در آوردند، بيش از 4 دهه نمي گذرد، اما در همين مدت زمان كم، انسان‌ها با معضلات و مشكلات زيست محيطي متعددي مواجه شده اند كه مقابله با آنها نيازمند عزمي بين المللي و همكاري وسيع بين همه ملت هاست. محيط زيست سرمايه و دارايي مشترك همه انسان هاست. اين سرمايه نه تنها به نسل حاضر كه به همه نسل هاي آينده نيزتعلق دارد. بنابراين حفظ و حراست از آن يك مسئوليت اجتماعي به شمار مي رود. علي رغم تمام اين واقعيت ها، انسان رفتاري معقول و دوستانه با محيط زيست نداشته است به طوري كه امروز آلودگي هوا، آب، خاك، باران هاي اسيدي، شكاف ايجاد شده در لايه اوزون و افزايش دماي متوسط كره زمين بدون توجه به مرزهاي جغرافيايي كشورها، زندگي همه انسان ها را به خطر انداخته است. از مهمترين وقايعي که در رابطه با محيط زيست اتفاق افتاده است.مي توان به تشکيل کنفرانس استکلهلم (سوئد-1972)، کنفرانس ريو (برزيل-1992)، تشکيل سازماني با عنوان «برنامه توسعه ملل متحد» و ساير کنفرانس هاي بين المللي مانند کنفرانس هاي تورنتو،وين و توکيو ژاپن اشاره نمود. با وجود قول و قرارهاي بسيار محكم و طرح واقعيت هاي موجود در رابطه با محيط زيست، متأسفانه رفتار ناعادلانه بشر با اين محيط همچنان ادامه دارد، هرچند كه وضع قوانين و مقررات خاص و عقد توافقنامه هاي بين المللي تا حدود زيادي اوضاع را بهبود بخشيده است. در قالب استاندارد ISO 14001، سازمان ضمن انطباق با کليه قوانين و مقررات زيست محيطي ملي، اهداف کلان و خردي را براي بهبود مستمر سيستم تعريف مي کند و با پايش و اندازه‌گيري هاي مداوم، به تدريج نه تنها اثرات و جنبه هاي زيست محيطي فعاليت‌هاي خود را تحت کنترل در مي‌آورد بلکه از ديدگاه هاي ديگر، مرزهاي سيستم خود را ارتقا مي‌دهد و موارد جديدي که مي‌تواند بر آن‌ها تاثير گذار باشد، پوشش مي‌دهد.