محیط زیست
کلیات و تاریخچه ایمنی در محیط های صنعتی با وجود ماشین آلات و ابزار فراوان، غالبا کارگران در معرض خطرات گوناگون قرار دارند، با پیشرفت فن آوری و افزایش کاربرد ماشین آلات در تولید نیز مخاطرات و احتمال بروز حوادث در این گونه محیط ها فزونی می گیرد.
تعاریف و محتوا:
اصولا” ایمنی صنعتی رشته ای است گسترده که به مجموعه تدابیر، اصول و مقرراتی گفته میشود که با به کارگرفتن آنها می توان نیروی انسانی و سرمایه را در برابر خطرات گوناگون در محیطهای صنعتی به گونهای مؤثر و کارا نگهداری کرد و به این وسیله یک محیط کار بیخطر و سالم برای افزایش کارایی کارکنان بوجود آورد.

ایمنی :
تعریف ایمنی عبارت است از میزان درجه دور بودن از خطر، واژه (Hazard) که در تعریف علمی ایمنی آمده است، در واقع شرایطی است که دارای پتانسیل رساندن آسیب به کارکنان، تجهیزات و ساختمانها، از بین بردن مواد یا کاهش کارایی در اجرای یک وظیفه از پیش تعیین شده می باشد. هنگامی که (Hazard) وجود دارد امکان وقوع اثرات منفی یاد شده وجود خواهد داشت. کلمه (Danger) گویای قرارگرفتن در معرض یک (Hazard) است، یه این ترتیب ایمنی متضاد (Danger) بوده است، و در صدد حذف خطرات بالفعل موجود در محیط کار می باشد. ایمنی به طور صد در صد و متعلق وجود ندارد و عملا هم هیچگاه حاصل نخواهد شد از اینروست که گفته می شود ایمنی حفاظت نسبی در برابر خطرات است.
یک مکان، یک کار معین و یا یک دستگاه زمانی ایمن انگاشته می شود که احتمال خطر مرگ، مجروح شدن و یا ابتلا به بیماری برای کسانیکه در آنجا بوده یا با آن دستگاه کار می کنند در حد قابل قبول پایین باشد. به طور کلی، میتوان چنین گفت که میزان خطر قابل قبول با پایین آمدن سطح ایمنی، افزایش و با افزایش سطح ایمنی کاهش می یابد. در واقع بهداشت حرفه ای بیماریها را کاهش می دهد و ایمنی صنعتی به کاهش تمام خطرات می پردازد.
مهندسی ایمنی صنعتی:
با توجه به تعریف ایمنی، مهندسی ایمنی عبارت است از : « مقررات یا نظامی که برای کاهش وقوع حوادث از طریق حذف یا کنترل خطرات بکار می روند ». در مهندسی ایمنی صنعتی مسائلی که ایمن کردن محیط کار مورد توجه قرار می گیرند عبارتند از :
الف- پیشگیری از حوادث
ب- عوامل انسانی
ج- طراحی و جا نمایی دستگاهها و تجهیزات
د – مدیریت و راهبری ایمنی
ه – آموزش و – بازرسی حیطه فعالیت مهندسی
ایمنی امروزه گسترده تر شده است و به شاخه ها و گرایشهای گوناگون دانشگاهی گسترش یافته است که عبارت است از :
- مدیریت خطر
- پیشگیری از خطرات
- مهندسی آتش سوزی
- کنترل خطر بهداشت و ایمنی
ارزشهای انسانی:
از همه مهمتر به ارزش و منزلت عامل انسانی و سلامت او توجه کند. لازم است مدیریت بر تمام کارکنان و محیط کار تأثیر داشته باشد وعوامل ایمنی محیط را که در کم کردن حوادث مؤثرند به نحو مطلوب بشناسند و کوشش و توان خود را در حفظ و سلامت کارکنان و ماشین آلات به نحو مطلوب مصرف کند. سيستم مديريت محيط زيست از دهه 60 ميلادي كه دانشمندان به موازات افزايش فعاليت هاي صنعتي جوامع مختلف، زنگ هاي خطر را با تهديد شدن سلامت محيط زيست به صدا در آوردند، بيش از 4 دهه نمي گذرد، اما در همين مدت زمان كم، انسانها با معضلات و مشكلات زيست محيطي متعددي مواجه شده اند كه مقابله با آنها نيازمند عزمي بين المللي و همكاري وسيع بين همه ملت هاست. محيط زيست سرمايه و دارايي مشترك همه انسان هاست. اين سرمايه نه تنها به نسل حاضر كه به همه نسل هاي آينده نيزتعلق دارد. بنابراين حفظ و حراست از آن يك مسئوليت اجتماعي به شمار مي رود. علي رغم تمام اين واقعيت ها، انسان رفتاري معقول و دوستانه با محيط زيست نداشته است به طوري كه امروز آلودگي هوا، آب، خاك، باران هاي اسيدي، شكاف ايجاد شده در لايه اوزون و افزايش دماي متوسط كره زمين بدون توجه به مرزهاي جغرافيايي كشورها، زندگي همه انسان ها را به خطر انداخته است. از مهمترين وقايعي که در رابطه با محيط زيست اتفاق افتاده است.مي توان به تشکيل کنفرانس استکلهلم (سوئد-1972)، کنفرانس ريو (برزيل-1992)، تشکيل سازماني با عنوان «برنامه توسعه ملل متحد» و ساير کنفرانس هاي بين المللي مانند کنفرانس هاي تورنتو،وين و توکيو ژاپن اشاره نمود. با وجود قول و قرارهاي بسيار محكم و طرح واقعيت هاي موجود در رابطه با محيط زيست، متأسفانه رفتار ناعادلانه بشر با اين محيط همچنان ادامه دارد، هرچند كه وضع قوانين و مقررات خاص و عقد توافقنامه هاي بين المللي تا حدود زيادي اوضاع را بهبود بخشيده است. در قالب استاندارد ISO 14001، سازمان ضمن انطباق با کليه قوانين و مقررات زيست محيطي ملي، اهداف کلان و خردي را براي بهبود مستمر سيستم تعريف مي کند و با پايش و اندازهگيري هاي مداوم، به تدريج نه تنها اثرات و جنبه هاي زيست محيطي فعاليتهاي خود را تحت کنترل در ميآورد بلکه از ديدگاه هاي ديگر، مرزهاي سيستم خود را ارتقا ميدهد و موارد جديدي که ميتواند بر آنها تاثير گذار باشد، پوشش ميدهد.

بهداشت و محیط زیست برای همگی ما نیاز اساسی به شرایطی ایمن، که در آن آب سالم، غذا و سرپناه کافی مهیا باشد و افراد مختلف بتوانند در صلح و آرامش در کنار هم زندگی کنند، یکسان است. چندین سال از اجلاس زمین گذشته است و در این مدت گامهای جدیدی در سطح ملی و جهانی برداشته شده که ضرورت اقدامات موثرتر در حوزه بهداشت و محیط را آشکار کرده است. بنابراین،زمان تجزیه و تحلیل در مورد اینکه چگونه ما به عنوان جامعه انسانی با این نیازها برخورد کنیم،چگونه توسعه میتواند منابعی برای بهداشت فراهم کند ونیزچگونه چنین توسعه ای میتواند تهدیدی برای سلامتی یا کاهش منابع طبیعی باشد فرا رسیده است. این نوشتار بر سلامت دختران و پسران، زنان و مردانی که بسیاری از آنان برای ابقاء و زندگی در شرایط محیطی نامساعد مبارزه میکنند متمرکز است. هر روز جهان ناچار به پذیرش انسانهای بیشتری است. به طور متوسط در هر ثانیه سه نفر به جمعیت جهان افزوده میشود که بالغ بر حدود ۹۰ میلیون انسان در سال میباشد. رشد جمعیت،خود باعث ایجاد مشکلاتی در تهیه آب، غذا و سرپناه مورد نیاز برای سلامتی میشود به خصوص اینکه غالباً رشد جمعیت در کشورهای در حال توسعه یعنی جایی که دسترسی به منابع، ناکافی است رخ می دهد.
بهداشت و محیط زیست برای همگی ما نیاز اساسی به شرایطی ایمن، که در آن آب سالم، غذا و سرپناه کافی مهیا باشد و افراد مختلف بتوانند در صلح و آرامش در کنار هم زندگی کنند، یکسان است. چندین سال از اجلاس زمین گذشته است و در این مدت گامهای جدیدی در سطح ملی و جهانی برداشته شده که ضرورت اقدامات موثرتر در حوزه بهداشت و محیط را آشکار کرده است. بنابراین،زمان تجزیه و تحلیل در مورد اینکه چگونه ما به عنوان جامعه انسانی با این نیازها برخورد کنیم،چگونه توسعه میتواند منابعی برای بهداشت فراهم کند ونیزچگونه چنین توسعه ای میتواند تهدیدی برای سلامتی یا کاهش منابع طبیعی باشد فرا رسیده است. این نوشتار بر سلامت دختران و پسران، زنان و مردانی که بسیاری از آنان برای ابقاء و زندگی در شرایط محیطی نامساعد مبارزه میکنند متمرکز است. هر روز جهان ناچار به پذیرش انسانهای بیشتری است. به طور متوسط در هر ثانیه سه نفر به جمعیت جهان افزوده میشود که بالغ بر حدود ۹۰ میلیون انسان در سال میباشد. رشد جمعیت،خود باعث ایجاد مشکلاتی در تهیه آب، غذا و سرپناه مورد نیاز برای سلامتی میشود به خصوص اینکه غالباً رشد جمعیت در کشورهای در حال توسعه یعنی جایی که دسترسی به منابع، ناکافی است رخ می دهد.